دانشگاه ارومیه ، n_hesar@yahoo.com
چکیده: (259 مشاهده)
سندرم متقاطع فوقانی از شایع ترین اختلالات بالاتنه است که با 65-45 درصد از دردهای شانه مرتبط است. هدف از این تحقیق بررسی اثر تمرینات اصلاحی متمرکز بر عکس العمل های زنجیره ای، بر وضعیت کتف، حس عمقی و ثبات عملکردی شانه دانش آموزان دختر دارای سندرم متقاطع فوقانی بود. 30 نفر از دانش آموزان دختر 14تا 18 سال شهرستان ارومیه که دارای ناهنجاری مذکور بودند به صورت هدفمند انتخاب و بصورت تصادفی به دو گروه تجربی (15 نفر) و کنترل (15 نفر) تقسیم شدند. از متر نواری برای ارزیابی فاصله بین نقطه میانی استرنوم به برجستگی کوراکوئید و فاصله خلفی جانبی آکرومیون به بخش مهرهای توراسیک (وضعیت کتف)، فلکسومتر لیتون جهت اندازهگیری حس عمقی، از آزمون Y به منظور ارزیابی عملکرد اندام فوقانی و برای سنجش زاویه سر و شانه به جلو و کایفوز (سندرم متقاطع فوقانی) بترتیب از گونیامتر، متر نواری و خط کش منعطف استفاده گردید. تمرینات اصلاحی نیز بر مبنای نظریه عکس العمل زنجیره ای بکار گرفته شد. از آزمون t مستقل و وابسته بترتیب برای مقایسه میانگین های بین گروهی و درون گروهی استفاده شد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که تمرینات اصلاحی بر وضعیت کتف، حس عمقی و ثبات عملکردی شانه دانشآموزان دختر داری سندرم متقاطع فوقانی تاثیر معناداری داشته، لذا تمرینات اصلاحی متمرکز بر عکس العمل زنجیره ای احتمالاً بتواند بر متغیرهای بیان شده در دانشآموزان دارای سندرم متقاطع فوقانی موثر باشد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
