هدف از پژوهش، مقایسه تأثیر تمرینات پلایومتریک قبل و بعد از بلوغ بر شاخص الکترومایوگرافی و عملکرد بازیکنان فوتبال بود. تعداد30 دانشآموز فوتبالیست قبل از بلوغ (وزن 59/6±38/32کیلوگرم، سن 53/0±35/10سال و قد 06/0±41/1سانتیمتر) و بعد از بلوغ (وزن 96/10±79/43کیلوگرم، سن 72/0±43/15سال و قد 09/0±56/1 سانتیمتر) از شهرستان دلفان انتخاب شدند. آزمودنیها در دو گروه تجربی 15 نفره قبل و بعد از بلوغ قرار گرفتند. برای ارزیابی سن از شاخصهایی همچون قد، سن دندانی و سن استخوانی (روش پرتونگاری) استفاده شد، سپس جهت همگنکردن گروهها از شاخص سن بیولوژیکی توسط رادیولوژیست استفاده شد. قبل و بعد از4 هفته تمرین، آزمونهای عملکردی دو20 متر سرعت، چابکی، پرش سارجنت و همچنین آمپلیتود عضله پهن جانبی گرفته شد. نتایج با استفاده از آزمون t زوجی نشان داد درگروه قبل از بلوغ در پرشعمودی، چابکی و20متر سرعت تفاوت معناداری مشاهده شد (P=0.002,P=0.006,P=0.001). در گروه بعد از بلوغ تنها درعملکرد پرش عمودی وچابکی تغییرات معناداری مشاهده شد (P=0.031,P=0.002) و در سایر متغیرها تفاوت معناداری مشاهده نشد. در تغییرات بین گروهی آزمون t مستقل نشان داد، تنها در تست 20متر سرعت تفاوت معناداری مشاهده شد (P=0.007) و در سایر متغیرها با وجود تفاوت های ظاهری از نظر آماری تفاوتی نداشت. نتایج پژوهش نشان داد تمرینات پلایومتریک در گروه قبل از بلوغ نسبت به گروه بعد از بلوغ اثری بیشتری داشت و این نتایج میتواند به مربیان گروههای سنی قبل از بلوغ در استفاده از این نوع تمرینات در طراحی تمرین کمک شایانی کند.
