سامانه نشریات علمی

پژوهش های بسیاری بیانگر این موضوع است که محیط می­تواند اصلاح کننده­ی ژن­ها از طریق اپی­ژنتیک باشند ، مداخله­ی ورزش می­تواند منجر به تغییر بیان ژن در نسل­های آینده گردد. از جمله فاکتورهای مهم سوخت و ساز می­توان به PDK4 که یک عامل اصلی چرخه پیروات دهیدروژناز است اشاره کرد.این پژوهش اثر تمرین ورزشی مادری را بر بیان ژن PDK4 در عضلات نعلی و باز کننده طویل انگشتان پا در فرزندان نسل اول مورد بررسی قرار داد. آزمودنی های این پژوهش 20 سر موش صحرایی نر نژاد اسپراگ داولی دو ماهه در 4 گروه تقسیم شدند و بنابر گروه تمرینی تحت پروتکل 4 ،3 و 7 هفته ای تمرینی هوازی قرار گرفتند. بعد از گذشت 2 ماه از تولد نوزادان، به طور تصادفی ساده از هر گروه 6 سر موش صحرایی نر به منظور نمونه­برداری انتخاب شدند. ابتدا آزمودنی­ها بوسیله­ی ترکیب کتامین[1] (mg/kg 90) و زایلوزین[2] (mg/kg 10) بیهوش شدند و بلافاصله عضله ی نعلی[3]  و عضله طویل بازکننده انگشتان  (EDL[4]) آن­ها جهت بررسی برداشته شدند سنجش بیان ژن­ها با روش Real time PCR انجام شد .با استفاده از آزمون آماری فیشر ،اختلاف بین گروه­های تمرینی و کنترل اندازه­گیری شد. بیان ژن PDK4 فرزندان نسل اول تمامی گروه ها و عضلات به جز گروه تمرین قبل از بارداری و در عضله اسکلتی باز کننده طویل انگشتان پا ، افزایش یافت. با توجه به نتایج به دست آمده به نظر می­رسد احتمالا تمرین ورزشی مادری با افزایش بیان ژن­های متابولیکی می­تواند تنظیم متابولیکی نسل اول فرزندان را تحت تاثیر قرار دهد.

واژه‌های کلیدی: اپی ژنتیک، تنظیم متابولیکی، بیان ژن

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---