، n.khaledi@khu.ac.ir
چکیده: (55 مشاهده)
پژوهش های بسیاری بیانگر این موضوع است که محیط میتواند اصلاح کنندهی ژنها از طریق اپیژنتیک باشند ، مداخلهی ورزش میتواند منجر به تغییر بیان ژن در نسلهای آینده گردد. از جمله فاکتورهای مهم سوخت و ساز میتوان به PDK4 که یک عامل اصلی چرخه پیروات دهیدروژناز است اشاره کرد.این پژوهش اثر تمرین ورزشی مادری را بر بیان ژن PDK4 در عضلات نعلی و باز کننده طویل انگشتان پا در فرزندان نسل اول مورد بررسی قرار داد. آزمودنی های این پژوهش 20 سر موش صحرایی نر نژاد اسپراگ داولی دو ماهه در 4 گروه تقسیم شدند و بنابر گروه تمرینی تحت پروتکل 4 ،3 و 7 هفته ای تمرینی هوازی قرار گرفتند. بعد از گذشت 2 ماه از تولد نوزادان، به طور تصادفی ساده از هر گروه 6 سر موش صحرایی نر به منظور نمونهبرداری انتخاب شدند. ابتدا آزمودنیها بوسیلهی ترکیب کتامین[1] (mg/kg 90) و زایلوزین[2] (mg/kg 10) بیهوش شدند و بلافاصله عضله ی نعلی[3] و عضله طویل بازکننده انگشتان (EDL[4]) آنها جهت بررسی برداشته شدند سنجش بیان ژنها با روش Real time PCR انجام شد .با استفاده از آزمون آماری فیشر ،اختلاف بین گروههای تمرینی و کنترل اندازهگیری شد. بیان ژن PDK4 فرزندان نسل اول تمامی گروه ها و عضلات به جز گروه تمرین قبل از بارداری و در عضله اسکلتی باز کننده طویل انگشتان پا ، افزایش یافت. با توجه به نتایج به دست آمده به نظر میرسد احتمالا تمرین ورزشی مادری با افزایش بیان ژنهای متابولیکی میتواند تنظیم متابولیکی نسل اول فرزندان را تحت تاثیر قرار دهد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
