دوره 16، شماره 15 - ( 6-1397 )
جلد 16 شماره 15 صفحات 65-57 |
برگشت به فهرست نسخه ها
، ch.alyarnezhad@yahoo.com
چکیده: (3995 مشاهده)
سندروم متقاطع فوقانی بهعنوان یک ناهنجاری پاسچرال با فعالیت بیش از حد عضلات سینه‌ای و عضلات ذوزنقه‌ای فوقانی شناخته می‌شود. هدف از این مطالعه بررسی سندروم متقاطع فوقانی در دانش‌آموزان کم‌بینا، کم‌شنوا و عادی است. این مطالعه توصیفی تحلیلی روی 30پسر کم‌بینا، 30پسر کم‌شنوا و 30پسر عادی با میانگین و انحراف استاندارد 2/89±11/76سال، وزن 29/47±52 کیلوگرم، قد 13/13±135/15سانتی‌متر انجام‌شد. ارزیابی ناهنجاری سربه‌جلو و شانه‌گرد از نمای جانبی وضعیت سر و شانه و ارزیابی کایفوز با خط‌کش منعطف (0/91r=) انجام شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آنالیز واریانس یک‌طرفه (ANOVA) و آزمون تعقیبی شفه در سطح معناداری (0/05≥p) انجام شد. نتایج نشانداد زاویه سربه‌جلو کم‌بینایانبیشتر از گروه کم‌شنوایان و عادی بود (0/001p=). زاویه شانه‌گرد و کایفوز در کم‌بینایان بیشتر از کم‌شنوایان و گروه سالم بود (0/001p=). نارسایی بینایی و شنواییمی‌تواند باناهنجاری‌های وضعیتی مرتبط باشد. نتایج نشانداد سربه‌جلو، شانه‌گرد و کایفوز منجر به سندروم متقاطع فوقانی می‌شود و لازم است به آن توجه شود؛ بنابراین، به مربیان و متخصصان ورزشی توصیه می‌شود برای بهبود وضعیت‌بدنی این افراد برنامه‌های آموزشی پیشگیرانه و نیز تجویز برنامه حرکتی اصلاحی را برنامه‌ریزی نمایند
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1397/10/19 | پذیرش: 1397/10/19 | انتشار: 1397/10/19
دریافت: 1397/10/19 | پذیرش: 1397/10/19 | انتشار: 1397/10/19
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |