دوره 16، شماره 15 - ( 6-1397 )                   جلد 16 شماره 15 صفحات 55-47 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


، m.nazari5800@gmail.com
چکیده:   (3782 مشاهده)
فعالیت­های فیزیکی مداوم، بدن را در سطوح مختلف خستگی قرار می­‌دهد. خستگی یکی از پیامدهای جدایی­‌ناپذیر اکثر فعالیت‌­های ورزشی بوده که ممکن است منجر به تغییراتی در عملکرد تولید و جذب نیرو در عضلات شود. هدف از پژوهش حاضر، تاثیر دویدن در حالت واماندگی بر توان جذبی و کار عضلات زانو طی مرحله اتکای دویدن بود . 16دانشجوی مرد با میانگین سن2/27±22سال، قد 5/47±177سانتیمتر و جرم 8/4±72/6 کیلوگرم به­‌صورت داوطلبی شرکت داشتند. داده­‌های سینماتیکی و سینتیکی با استفاده از دوربین ویدئویی و صفحه نیروسنج ثبت شد. توان و کار منفی و مثبت عضلات عمل‌کننده بر زانو، با استفاده از معادلات دینامیک معکوس در نرم­‌افزار2010  MATLAB محاسبه شد. آزمون فرضیات با استفاده از آزمون T زوجی (تی همبسته) انجام شد  (0/05p). نتایج نشان­داد، اوج توان منفی و کار منفی پس از خستگی به‌­طور معناداری به ترتیب 33/78% و 22/6%  کاهش یافت. با وجود اینکه اوج توان مثبت به­‌طور معناداری کاهش یافت (0/05p) اما کار مثبت تغییر معناداری نداشت (0/644p=). نتایج این پژوهش نشان­داد که پس از خستگی، عملکرد جذب ضربه برخوردی در مرحله اتکای دویدن از سوی عضلات کاهش­یافته، که این کاهش ممکن است منجر به افزایش خطر آسیب­های دویدن شود.
متن کامل [PDF 1016 kb]   (1288 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1397/10/18 | پذیرش: 1397/10/18 | انتشار: 1397/10/18

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.